Limoges
Door: Mieke en Riny
Blijf op de hoogte en volg Mieke en Riny
13 Mei 2014 | Frankrijk, Périgueux
Limoges!!
Zo blij als we waren toen we in april Vezelay binnenkwamen, zo koeltjes en onaangedaan passeren we Chateauroux, Bourges en nu Limoges. Of het weer daarbij een rol speelt/speelde of dat het toeval is; in Vezelay was het stralend weer en in de laatste 3 steden treffen we regen. Het is er donker en somber en boven Limoges hangt de bewolking deels als een mist boven de kathedraal en huizen.
De tocht naar hier is erg mooi. Het is hier glooiend en de hellingen zijn van dien aard dat we van de prachtige vergezichten met overal de Salers koeien in het landschap kunnen genieten. Het koolzaad is hier inmiddels passé, verder dan de peulen zullen we het niet weten.
Na veel regen hebben we in de bossen heel wat blubber aangetroffen. Klodders klei onder en om je schoenen; da's zwaar!!!! En je bent het nog niet zomaar kwijt het hecht als kit! Vandaar dat Mieke na bestuderen van de kaart met het super advies komt over de weg te lopen. Gewapend met onze veiligheidsvestjes, we hebben thuis beloofd om voorzichtig te zijn, stappen we op ons doel af. De chateaux, de donjons en de gehuchtjes, waar alles hermetisch gesloten is maar waar we ons toch bekeken en gezien voelen, regen en/of zon; we genieten. Tot Limoges; daar krijgen we onze eerste tik. Het is op! Misschien omdat we lange forse tochten hebben weggewerkt, misschien omdat we al 6 weken op pad zijn; onze benen doen moeilijk en in ons hoofd zit het anders dan we gewend zijn. Kortom we willen een dag rust. De eerste na 1 april. We voelen alle twee dat het nodig is, willen we straks ons doel bereiken. Onze vraag in het klooster een nachtje langer te mogen blijven, wordt afgewezen. We gaan naar het VVV-kantoor en doen er ons verhaal '6 weken lopen en moe zijn en een dag behoefte hebben aan rust, en .......en.......' Zij verwijzen ons naar het Genootschap van St. Jacques achter de kathedraal. Wij haasten ons, met de plattegrond in de handen, daar naar toe alsof we voelen dat we daar
'goed zitten'. Ook daar doen we ons verhaal. Dan vraagt ene meneer Brunel of we de stad al bezocht hebben. We leggen hem uit dat 'al hadden we dat gewild, we daar nog geen tijd voor hebben gehad'. Onze eerste prioriteit is overnachting regelen en dan is er pas tijd voor de stad. We hebben er geen idee van hoe we geoogd hebben maar de meneer komt met het volgende voorstel: Overnacht bij de zusters (zoals we al geregeld hadden), morgenvroeg bezoeken jullie Limoges en om 14.00 uur kom je naar hier en dan breng ik jullie met de auto 58 km verder naar La Coquille, waar ik nu voor jullie een overnachting ga regelen. We kijken alsof we water zien branden!! Begrijpen we het wel goed??? Verstaan we het wel goed??? Ja!!!!!!! Hij zegt 'soms kom je op weg naar Santiago St.Jacques tegen'!!! We kunnen het niet geloven. Iemand die ons niet kent!! Iemand die er zijn zaterdagmiddag aan spendeert om twee wildvreemden vooruit te helpen, iemand die brandstof verbruikt, want hij wil er niets voor hebben blijkt later; wij lijken er vleugels door te krijgen.
Terug in het klooster in Limoges treffen we het dat er door een plaatselijke krant een interview wordt afgenomen met pelgrims. Wij, als enige Nederlanders op dat moment, worden er door de nonnetjes met de spreekwoordelijke haren bijgesleept. Er wordt na afloop beloofd dat ze het uitgewerkte interview zullen toe mailen.
De volgende dag worden we door de heer Brunel, nadat we 's morgens tijd hebben gehad om Limoges te bezoeken, 58 km verder naar La Coquille gebracht. Hij zet ons voor de deur van de pelgrimsopvang af. Super!!!! Een dag rust en toch vooruitgang in de reis!! Te gek!!
Ondanks dat Limoges aanvankelijk als weinigzeggend hoogtepunt zou verworden, piekt het nu toch nog; wel totaal anders dan we verwacht hadden. We zijn er de volgende dag nog steeds van onder de indruk. Zo zelfs dat we er midden in de bossen achter komen dat we vergeten zijn om brood te kopen bij de bakker. Terug in de realiteit, alles gaat nu weer zijn gewone gangetje.
In La Coquille krijgen we de informatie dat het vanaf daar 1188 km is tot Santiago. Dat zijn er nog veel maar dat klinkt al anders dan 2300 km. En ondanks onze dip is dat weer alle reden er weer helemaal voor te gaan!!
Zo blij als we waren toen we in april Vezelay binnenkwamen, zo koeltjes en onaangedaan passeren we Chateauroux, Bourges en nu Limoges. Of het weer daarbij een rol speelt/speelde of dat het toeval is; in Vezelay was het stralend weer en in de laatste 3 steden treffen we regen. Het is er donker en somber en boven Limoges hangt de bewolking deels als een mist boven de kathedraal en huizen.
De tocht naar hier is erg mooi. Het is hier glooiend en de hellingen zijn van dien aard dat we van de prachtige vergezichten met overal de Salers koeien in het landschap kunnen genieten. Het koolzaad is hier inmiddels passé, verder dan de peulen zullen we het niet weten.
Na veel regen hebben we in de bossen heel wat blubber aangetroffen. Klodders klei onder en om je schoenen; da's zwaar!!!! En je bent het nog niet zomaar kwijt het hecht als kit! Vandaar dat Mieke na bestuderen van de kaart met het super advies komt over de weg te lopen. Gewapend met onze veiligheidsvestjes, we hebben thuis beloofd om voorzichtig te zijn, stappen we op ons doel af. De chateaux, de donjons en de gehuchtjes, waar alles hermetisch gesloten is maar waar we ons toch bekeken en gezien voelen, regen en/of zon; we genieten. Tot Limoges; daar krijgen we onze eerste tik. Het is op! Misschien omdat we lange forse tochten hebben weggewerkt, misschien omdat we al 6 weken op pad zijn; onze benen doen moeilijk en in ons hoofd zit het anders dan we gewend zijn. Kortom we willen een dag rust. De eerste na 1 april. We voelen alle twee dat het nodig is, willen we straks ons doel bereiken. Onze vraag in het klooster een nachtje langer te mogen blijven, wordt afgewezen. We gaan naar het VVV-kantoor en doen er ons verhaal '6 weken lopen en moe zijn en een dag behoefte hebben aan rust, en .......en.......' Zij verwijzen ons naar het Genootschap van St. Jacques achter de kathedraal. Wij haasten ons, met de plattegrond in de handen, daar naar toe alsof we voelen dat we daar
'goed zitten'. Ook daar doen we ons verhaal. Dan vraagt ene meneer Brunel of we de stad al bezocht hebben. We leggen hem uit dat 'al hadden we dat gewild, we daar nog geen tijd voor hebben gehad'. Onze eerste prioriteit is overnachting regelen en dan is er pas tijd voor de stad. We hebben er geen idee van hoe we geoogd hebben maar de meneer komt met het volgende voorstel: Overnacht bij de zusters (zoals we al geregeld hadden), morgenvroeg bezoeken jullie Limoges en om 14.00 uur kom je naar hier en dan breng ik jullie met de auto 58 km verder naar La Coquille, waar ik nu voor jullie een overnachting ga regelen. We kijken alsof we water zien branden!! Begrijpen we het wel goed??? Verstaan we het wel goed??? Ja!!!!!!! Hij zegt 'soms kom je op weg naar Santiago St.Jacques tegen'!!! We kunnen het niet geloven. Iemand die ons niet kent!! Iemand die er zijn zaterdagmiddag aan spendeert om twee wildvreemden vooruit te helpen, iemand die brandstof verbruikt, want hij wil er niets voor hebben blijkt later; wij lijken er vleugels door te krijgen.
Terug in het klooster in Limoges treffen we het dat er door een plaatselijke krant een interview wordt afgenomen met pelgrims. Wij, als enige Nederlanders op dat moment, worden er door de nonnetjes met de spreekwoordelijke haren bijgesleept. Er wordt na afloop beloofd dat ze het uitgewerkte interview zullen toe mailen.
De volgende dag worden we door de heer Brunel, nadat we 's morgens tijd hebben gehad om Limoges te bezoeken, 58 km verder naar La Coquille gebracht. Hij zet ons voor de deur van de pelgrimsopvang af. Super!!!! Een dag rust en toch vooruitgang in de reis!! Te gek!!
Ondanks dat Limoges aanvankelijk als weinigzeggend hoogtepunt zou verworden, piekt het nu toch nog; wel totaal anders dan we verwacht hadden. We zijn er de volgende dag nog steeds van onder de indruk. Zo zelfs dat we er midden in de bossen achter komen dat we vergeten zijn om brood te kopen bij de bakker. Terug in de realiteit, alles gaat nu weer zijn gewone gangetje.
In La Coquille krijgen we de informatie dat het vanaf daar 1188 km is tot Santiago. Dat zijn er nog veel maar dat klinkt al anders dan 2300 km. En ondanks onze dip is dat weer alle reden er weer helemaal voor te gaan!!
-
13 Mei 2014 - 17:41
Harrie En Lies Houtappels:
Fantastische prestatie geleverd! Jullie redden het wel.
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij, dat zie je maar weer eens.
-
13 Mei 2014 - 19:25
Fanny:
Prachtig verhaal. Dit zijn de mensen die t verschil maken. Rust lekker uit!! -
13 Mei 2014 - 21:13
Anton En Henk:
De pelgrimstocht gaat nu zijn invloed krijgen. Lichamelijk wordt er meer aandacht gevraagd.
Spiritueel worden jullie gevoed door de omgeving en de mensen die jullie ontmoeten.
Dit met kleine en grote invloeden op jullie gaande pad in deze maanden van jullie levenspad welke nu bewust worden geleefd en beleefd. Het levenspad, het pelgrimspad in het nu.
-
13 Mei 2014 - 22:59
Truus:
Hallo dappere wandelaars,
Tjonge, wat weer een verhaal. En dat er een engel op je pad verschijnt als je er allebei even doorheen zit is toch wonderbaarlijk? Dat zal jullie zeker de nodige energie opleveren om na het dagje rust weer met goede moed verder te gaan. En als het zonnetje zich dan ook weer eens laat zien zal het pad weer wat makkelijker begaanbaar zijn.
Geweldig zoals jullie het samen doen en wat genieten we van de prachtige reisverslagen.
Een goede voortzetting van jullie barre tocht.
Liefs van Ad en Truus
-
14 Mei 2014 - 21:05
Trix:
Super verhaal. Krijg je weer vertrouwen in de mensen. Ga zo door. -
14 Mei 2014 - 22:28
Kees Hoevenaars:
Hoi Riny en Mieke,
Knappe prestatie, prachtige ervaringen en boeiende verhalen. De helft zit er op en hopelijk volgen er nog vele mooie verhalen (een boek waardig). Respect voor jullie. Succes en vooral genieten. Hartelijke groeten, Kees. -
14 Mei 2014 - 22:42
Anita:
Hallo Mieke en Riny
Ik zit met bewondering weer jullie verslag te lezen.
En wat zijn er nog geweldige mensen op deze wereld.
Even een dipje (dat mag zeker wel hoor)na zoveel km ,dat is geen schande.
Soms komt de hulp ineens als je die even nodig hebt.
Even weer wat energie opladen en dan morgen gezond weer op.
veel wandelplezier.
Gr Anita Beekmans -
15 Mei 2014 - 10:41
Hans En Anita :
Hè bikkels!!!!
Kei knap dat jullie al zo ver gekomen zijn. Heel belangrijk dat jullie ,ondanks jullie schema, kunnen blijven genieten. En hoe fijn is het dan als je zomaar een dag krijgt met een gouden randje!!
Lieve lieve groetjes en tot schrijvens.
Kusz Aniet
-
15 Mei 2014 - 19:43
Ria En Harrie:
SUPER....! Volhouden Lady's...jullie zijn ruim over de helft , nu wordt de afstand iedere dag echt korter..knap hoor, enne ..spannend vind ik het .!!.schitterend om jullie verslagen te lezen . Groetjes een dikke knuf..van ons .
Ria en Harrie -
17 Mei 2014 - 00:23
Nel:
Hallo wandelmaatje en Riny.
Zonder dieptepunten beleef je ook geen hoogtepunten, het hoort er allemaal bij!
De reis kan je plannen, maar het gevoel erbij niet!
Wow.Dacht dat jullie elke zondag rustdag hadden!!(wat me redelijk lijkt voor de voetjes)!Jullie komen er toch wel, aan het karakter zal het niet liggen!!
Ik stuur jullie een zonnige groet vol nieuwe energie vanuit Veghel, van Jan en Nel.
-
17 Mei 2014 - 03:55
Jessica Marchal:
Hi Mieke en Riny
Heerlijk een dagje rust! En een interview wauw zo worden jullie echt bekende nederlanders ;) Super hoor. Hoop dat de rust zn werk heeft gedaan en jullie inmiddels weer een aantal kilometers verder zijn. Op naar het aftellen vanaf 999 km, dat is alweer een cijfer minder, succes!!! -
17 Mei 2014 - 11:49
Gerrit Hoeben:
juist als de wolken zwaar aangezet zijn en het uitzicht beknot, maakt dat ene zonnestraaltje wat de huizen in het dal wit opfleurt de diepte lichter,
gisteren strompelaars nu weer straffe meiden met de blik vooruit.
Het gaat jullie goed.
Wees gegroet,
Gerrit. -
18 Mei 2014 - 08:18
Wilma:
ha Mieke en Riny, vol bewondering heb ik net jullie verhaal gelezen, ik vind het zooooooooo knap wat jullie doen, zet hem op en nog maar 1200 km te gaan, dussssssssssssss het aftellen is begonnen!!!!heel veel groetjes Wilma xxxx -
21 Mei 2014 - 20:27
Maart-Jan En Els:
Engeltjes bestaan echt! Wat een mooi verhaal! Volhouden dames, het gaat jullie lukken. Tenslotte zijn jullie al over de helft. Het doel komt steeds dichterbij. Veel plezier!!! Vergeet niet te genieten. Lieve groeten uit Veghel. -
23 Mei 2014 - 08:31
Riek:
Elke keer reageer ik op jullie reisverslag en nooit blijkt het aan te komen. Misschien lukt het nu, nu ik in Antwerpen zit.
Hoe dan ook, ik volg jullie met ontzettend veel belangstelling.
Nog "maar" >1000 km. Amai! -
25 Mei 2014 - 23:18
Jannie:
Iedere keer weer heerlijk om te lezen! Wat een mooie verhalen en prachtige belevenissen.
Je ziet"'als de nood hoog is.....'. Ik blijf jullie volgen, het doel komt steeds dichterbij.
lieve groet Jannie -
28 Mei 2014 - 15:45
Wiel:
Nou, meiden, de eerste helft zit erop. Wat een fantastische afronding van die eerste helft!! En dat komt zomaar, ineens, gratis en voor niets bij jullie binnen. Soms ontdek je dat er meer is tussen hemel en aarde...
Zo gaan jullie nog heeeeel veel ontdekken op jullie verdere reis.
Ik kan jullie geen lift aanbieden, maar wel veel liefs, ook van Wilhelmina,
Wiel
-
31 Mei 2014 - 11:13
Toos:
Hoi Dames,
Wat een prestatie van jullie de reactie is wat laat we zijn pas terug van Albanie, dat is een makkie ten opzichte van jullie ga maar lekker door wij volgen in de luie stoel.
Sterkte met de voortzetting en liefs Toos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
